Αφιέρωμα
του Γιώργου Καραβιώτη (*)
Κι αυτά τα Χριστούγεννα… ο μικρός Ιησούς μας επισκέπτεται και κτυπάει ξανά την πόρτα της καρδιάς μας… Και προσκαλεί τους έχοντες και κατέχοντες να δώσουν ζεστασιά και χαρά στ’ αδέλφια του… στους φτωχούς και τους πεινασμένους… στους άστεγους και τους ταλαίπωρους της ζωής… στους άρρωστους… στους κτυπημένους από το AIDS… στους χρήστες ναρκωτικών… Και κτυπά και ξανακτυπά για συμπόνια και ευσπλαχνία… και μας θυμίζει την δυστυχία των φυλακισμένων… και μας καλεί να ντύσουμε και να φιλοξενήσουμε τους μετανάστες… τους ξένους… και να τους δώσουμε ότι έχουμε… ότι μπορούμε…
Κι αυτά τα Χριστούγεννα, ο μικρός Ιησούς απλώνει και το χέρι του στα πεινασμένα παιδιά, στα σκελετωμένα από την ανέχεια και τη στέρηση και κλαίοντας, σκουπίζει απαλά τα λιγοστά δάκρυά τους…
Και καθαρίζει τις πληγές τους με κρασί και λάδι… και πλύνει τα πανέμορφα προσωπάκια τους… και μας καλεί να τα ντύσουμε και να καθίσουμε μαζί τους …μας καλεί να δειπνήσουμε μαζί τους… να τους δώσουμε χαρά …να τραγουδήσουμε …να γελάσουμε να τα γεμίσουμε με ελπίδα…
Κι αυτά τα Χριστούγεννα μας θυμίζουν ότι πρέπει να δώσουμε από το περίσσευμα της καρδιάς μας… για να σβήσει ο πόνος και η μοναξιά… για να φύγει η θλίψη …για ξαναγεννηθεί η ελπίδα… για να γεμίσει ο κόσμος ξανά με ειρήνη… για να λάμψουν τα μάτια των κατατρεγμένων και των προσφύγων…
Δύο χιλιάδες δεκαέξι χρόνια μετά… ο Βασιλιάς της Ειρήνης , μας ξαναθυμίζει το πραγματικό νόημα της γέννησής του… εκεί στο φτωχικό σπήλαιο… και φυτεύει στη συνείδησή μας πολλά δεντράκια, που έχουν τις λέξεις φτώχεια και μοναξιά… κι άλλα με τις λέξεις κρύο και παγωνιά και στέρηση… δεντράκια ειρήνης και συμπόνιας… δεντράκια αγάπης και καλοσύνης… δεντράκια φιλανθρωπίας… δεντράκια και λουλουδάκια του καλού…
Κι αυτά τα Χριστούγεννα….ο μικρός Ιησούς της αγάπης περιδιαβαίνει στα μέρη της φτώχειας και του πόνου και των πολέμων… και παρακάθεται στις σκηνές με τα τσιγγανόπουλα και ξενυκτά μαζί τους…. και συντροφεύει στα νοσοκομεία τους άρρωστους… και δίνει ελπίδα στους φυλακισμένους… Και συντροφεύει τους άστεγους της Αθήνας και της Ευρώπης… και περνά από κάθε μικρή και μεγάλη πόλη του κόσμου… και κάθεται και ξαγρυπνά μαζί τους… και σκεπάζεται με τις χαρτόκουτες… εκεί στο «σπιτάκι» τους …κάτω από τις σκάλες των πολυκατοικιών… στα παγκάκια και τις βιτρίνες των καταστημάτων… στις πλατείες και στα εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα… Κι αυτά τα Χριστούγεννα… τα Χριστούγεννα των φτωχών του κόσμου… ο μικρός Ιησούς… ο πατέρας και αδελφός μας περιδιαβαίνει όλες τις γειτονιές του κόσμου… και κτυπά… και ξανακτυπά την πόρτα της καρδιάς μας… και μας καλεί ονομαστικά… και μας προσκαλεί να δώσουμε… να προσφέρουμε ότι έχουμε… ότι μπορούμε…
Ας δώσουμε, λοιπόν, λίγα χρήματα στο φτωχό και κατατρεγμένο της γειτονιάς μας…λίγο ψωμί…λίγα ρούχα…ένα παλτό για το κρύο…μια κουβέρτα…μια γωνιά για φιλοξενία…ένα ζεστό πιάτο φαγητό…λίγο νερό…ένα καλό λόγο…λέξεις για θάρρος και ελπίδας…λέξεις χαράς και ειρήνης…
Αυτό είναι το καλύτερο δώρο για τη γέννηση του μικρού Ιησού ,ένα δώρο της αγάπης μας για να ζεστάνει τη φτώχεια και τη μοναξιά του σπηλαίου της γέννησης…ένα δώρο αντί Χρυσού και Σμύρνας και Λιβάνου…ένα δώρο για τους φτωχούς αδελφούς μας…του αδελφούς του Χριστού της Αγάπης !! Χρόνια Πολλά σε όλους μας !
_______________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου