Άστεγος.gr... Άνεργος.... Ανασφάλιστος.... Στηρίζουμε τους συμπολίτες μας που βρέθηκαν από την μια μέρα στην άλλη χωρίς στέγη... χωρίς εργασία..... χωρίς ιατροφαρμακευτική ασφάλεια με τις σοσια-ληστρικές και τελευταία συριζέικες πολιτικές συνεπικουρούμενες από έναν άκρατο νεοφιλελευθερισμό.... Φωτογραφία: Herni Cartier Bresson

.......................* κιτρινισμένες λιθογραφίες * για τον Άνθρωπο και τις αξίες που χάνονται στην εποχή μας...
..."Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει νά 'χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ' τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη... Νίκος Μπελογιάννης

****


“Ηomo hominis lupus” - o άνθρωπος λύκος για τον συνάνθρωπό του

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017

Φωτογραφίζει με πάθος τους άστεγους του Λος Αντζελες

     ΗΠΑ, άστεγοι, φωτογραφία    

astegos-usa6.jpg

Αστεγος- ΗΠΑΣυνάντησα τον Jerome μια δύσκολη μέρα για αυτόν. Οταν τον ρώτησα σε ποιο σχολείο πήγε, ξέσπασε σε κλάματα..

Ο Φρανκ είναι ένας «νουάρ» αστυνομικός στους δρόμους του Λος Αντζελες, ταυτόχρονα όμως ένας ευαίσθητος και ταλαντούχος φωτογράφος.
Περνάει πολύ χρόνο με τους άστεγους στους δρόμους του Λος Αντζελες.
Εχει αναπτύξει προσωπική σχέση με αυτούς τους ανθρώπους και από τις φωτογραφίες φαίνεται πόσο τον εμπιστεύονται και του επιτρέπουν να φωτογραφίσει τις ψυχές τους.
Αστεγος- Λος Αντζελες
Οταν ξεκινήσαμε να μιλάμε στο inbox του Instagram και μου είπε ότι είναι αστυνομικός, μου θύμισε τον Πάκο, τον πρωταγωνιστή του βιβλίου «Το μαύρο Αλγέρι» του Μορίς Ατιά.
Ο Πάκο, γιος Ισπανού αναρχικού, είναι αστυνομικός, αλλά το μεγάλο του πάθος είναι οι τέχνες και ο κινηματογράφος.
Αστεγη στο Λος ΑντζελεςΔεν θυμάμαι το ονόμά της, της έδωσα λίγα χρήματα για τα Χριστούγεννα | 
⚫ Φρανκ, ποιο ήταν το κίνητρο να ασχοληθείς με τη φωτογραφία;
Ενας φίλος φωτογράφος είδε εικόνες που είχα τραβήξει με το κινητό και μου είπε ότι είχα καλό μάτι για φωτογραφία...
Μου είπε ότι θυσιάζω το ταλέντο μου με το τηλέφωνο και ξεκίνησε να μου εξηγεί τις βασικές γνώσεις που χρειάζονται για να φωτογραφίσεις με μια κανονική φωτογραφική μηχανή.
Με μεγάλο ενθουσιασμό και περιέργεια ξεκίνησα να φωτογραφίζω χειροκίνητα και να «συλλαμβάνω» μια εικόνα με τον τρόπο που τα μάτια τη βλέπουν.
Αστεγος - Λος ΑντζελεςΠήγαινε στην περιοχή Boston γιατί κατάγεται από κει. Δεν μου είπε το όνομά του, το κράτησε για τον εαυτό του | 
⚫ Τι σημαίνει η φωτογραφία για σένα;
Σ' ένα κομβικό σημείο της ζωής μου έπεσα σε αδιέξοδο στην προσωπική μου ζωή, μία κατάσταση που πραγματικά μου προκαλούσε θλίψη...
Τελικά πήρα τη ζωή μου πίσω και αυτό μ' έκανε πιο δυνατό και ταυτόχρονα πιο συμπονετικό για τους ανθρώπους που υποφέρουν από κατάθλιψη και είναι δυστυχισμένοι.
Αστεγος - Λος ΑντζελεςΔεν μου είπε το όνομά του, μιλήσαμε για μπέιζμπολ, καθώς ακούγαμε ραδιόφωνο που είχε κρεμασμένο στον λαιμό του | 
Οι δύσκολες στιγμές της ζωής μου δεν συγκρίνονται στο ελάχιστο με τις δύσκολες στιγμές άλλων ανθρώπων σ' αυτόν τον κόσμο.
Είχα πάντα οικογενειακή στήριξη, οι άνθρωποι των δρόμων έχουν μόνο τον εαυτό τους για να ξεπεράσουν τους δύσκολους καιρούς...
Με τη φωτογραφική μου μηχανή θέλω να δείξω τον πόνο και τη μοναξιά που βιώνουν οι άστεγοι, για να μην ξεχνάμε αυτούς που υποφέρουν.
Αστεγη- Λος ΑντζελεςΣυνάντησα την Ελίζαμπεθ στο Montclair. Τη ρώτησα αν πεινούσε για να της αγοράσω φαγητό, είπε ότι δεν πεινούσε αλλά λίγα ψιλά θα τα εκτιμούσε. Εθισμένη σε χημικές ουσίες | 
 Αν θέλετε να δείτε τη δουλειά του Frank Montes κάντε αναζήτηση στο Instagram. Η ταυτότητα του είναι: @3m_streetexposure/If you want to see the work of Frank Montes search Instagram. Id: @3m_streetexposure

Frank is the «Noire Cop», a sensitive and talented photographer who works in the streets of L.A. as a police officer.
He spends a lot of time with the homeless people of Los Angeles and he has personal relationship with them, that's why they trust him and let him take pictures of their souls.
When we started chatting and he told me that he is a police-officer, he reminded me of Paco, the basic character of the black Alger (Alger la Noire), a noir novel written by Maurice Attia.
Paco is a police officer, son of a spanish anarchist during the spanish civil war, but into arts and especially movies.

What was the motive to start photography?

I had a friend photographer who saw some of my pictures on my phone and told me I had a very good eye for photography....He told me I was wasting talent taking pics with my phone....he started showing me the basics of shooting with a real camera.... I became intrigued with trying to shoot in manual mode and capturing an image the way your eye sees it....

What photography means to you?

At one point in my life I hit a crossroad in my personal life that was really depressing to me.....
I eventually got my life back together.... it made me stronger and at the same time more compassionate for those living a life of depression and unhappiness.... My hard times didn't even come close to the hard times others have in this world......
I had family support. Those in the streets have no one but themselves to get through their tough times... I wanted to show the pain and the loneliness of the homeless with my camera so we don't forget those who are suffering...
___________

Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2017

Οι άστεγοι της Αθήνας τις άγριες νύχτες της «Αριάδνης»

astegos_1.jpg

Ακόμα και με πολλούς βαθμούς κάτω από το μηδέν υπάρχουν συμπολίτες μας 
που κοιμήθηκαν σε σταθμούς μετρό ή και στις μόνιμες καβάντζες τους | ΦΩΤ.: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ
Ο χιονιάς αυτός ήταν μια κάποια λύσις. Δεν ξέρω πώς θα φαινόταν στον Καβάφη η παράφραση των «βαρβάρων» του, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να τη σκέφτομαι όσο οι ώρες περνούν και η «Αριάδνη» δεν απλώνει τον μίτο της στην Αθήνα.
Αν κανείς πιστέψει τα μίντια, δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα άλλο παρά τον χιονιά για να δούμε άσπρη μέρα: όπως άλλοτε κονταροχτυπιούνταν οι σεισμολόγοι, τώρα είναι οι μετεωρολόγοι οι σταρ της μικρής οθόνης.
Κι όπως λατρεύουμε να μισούμε ο ένας τον άλλον, τώρα είναι και ο χιονιάς που θα μας διχάσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και η καινούργια θνησιγενής μας λατρεία έγινε το τσεκάρισμα της θερμοκρασίας στα κινητά μας τηλέφωνα.
Ο χιονιάς αυτός ήταν μια κάποια λύσις στην γκρίζα μας καθημερινότητα. Αλλά ενύχτωσε κι ο χιονιάς δεν ήρθε (στην Αθήνα, πάντα).
Αστεγοι, Αθήνα
ΦΩΤ.: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ
Ηρθε όμως μια παγωνιά απίστευτη κι έβαλε την πόλη βαθιά στα διαμερίσματα και στα σπίτια της. Στον δρόμο έμειναν εκείνοι που ζουν εκεί: οι ανέστιοι της Αθήνας.
Κι όσοι από αυτούς δεν φιλοξενούνται σε ξενώνες, δεν εγκαταλείπουν έτσι εύκολα τις καβάντζες τους.
Ο Μιχάλης, που περπατάει απόψε μαζί μας στην έρημη Αθήνα, είναι πωλητής του περιοδικού δρόμου «Σχεδία». Ζει στον δρόμο από τότε που του έκλεψαν το επαγγελματικό φορτηγό του κι έχασε τη δουλειά του. Τώρα φιλοξενείται σ' έναν από τους ξενώνες.
«Σε εντυπωσιάζει η θερμοκρασία γιατί δεν έχεις συνηθίσει, εμείς αντέχουμε και υπό το μηδέν», λέει ο Μιχάλης. «Είναι τρομακτικό όταν πρωτοβγαίνεις στον δρόμο, νιώθεις απελπισμένος. Ωστόσο, υπάρχουν και δομές και υποδομές και ΜΚΟ και εθελοντές και άνθρωποι που θα σε στηρίξουν. Μπορείς να το παλέψεις και να ξανασταθείς στα πόδια σου».

«Μη μας ξεφτιλίζετε...»

Αστεγοι, Αθήνα
ΦΩΤ.: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ
Η ματιά του Μιχάλη είναι σίγουρα μαχητική κι αισιόδοξη. Στον αντίποδα ακριβώς βρίσκονται τα μάτια του Μάριου, της Ιζαμπέλας, του Τάκη, του Χρήστου.
Τέσσερις άνθρωποι που βρήκαν καταφύγιο στο μετρό της Ομόνοιας, έναν από τους τρεις σταθμούς που έμειναν ανοιχτοί όλη τη νύχτα.
«Τι θέλετε, ρε, να δείτε κι εσείς την ξεφτίλα και να τη φωτογραφίσετε;» Ο Τάκης είναι 36 χρόνων και ζει τα τελευταία πέντε χρόνια στον δρόμο. Απόψε έχει ξαπλώσει σ' αυτή τη γωνιά του μετρό.
Εχει καλούς λόγους να είναι θυμωμένος: το σημείο βρίσκεται σε κοινή θέα και το μόνο που προσφέρει μια κάποια ιδιωτικότητα στους ανθρώπους είναι μια κορδέλα.
Στο Μοναστηράκι, μόνο ένας άνθρωπος έχει ξαπλώσει στο σημείο που έχει παραχωρηθεί κάτω από τη σκάλα που οδηγεί στην αποβάθρα προς Κηφισιά.
Αστεγοι
ΦΩΤ.: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ
Στο Μεταξουργείο, στα εκδοτήρια, μπροστά από τα έργα του Φασιανού, κάποια ελάχιστα τετραγωνικά έχουν αποκλειστεί με κορδέλα και μια φωτοτυπία εξηγεί: «χώρος προσωρινής φιλοξενίας αστέγων».
Το έργο -από τη μακρινή πια εποχή του 2001 και της ισχυρής Ελλάδας- λέγεται «Ο μύθος της γειτονιάς μου» και πλέον γίνεται στοιχείο μιας άλλης, καινούργιας εικόνας: το όλο σκηνικό θα μπορούσε και να επιγράφεται «Ο μύθος της χώρας μου».
Ομως, νομίζω, είναι κυρίως τα βλέμματα των άλλων που κάνουν τη συνθήκη εξευτελιστική και τους ανθρώπους που προσπαθούν να κοιμηθούν στην Ομόνοια θυμωμένους.
Είναι τα κορίτσια με τα καλά τους φορέματα για τη σαββατιάτικη βόλτα που χαχανίζουν, είναι οι μεσόκοποι που κουνούν το κεφάλι, είναι οι γιαγιάδες που επιταχύνουν φοβισμένες.
«Σταματάνε και μας τραβάνε με τα κινητά τους, λες κι είμαστε ζώα σε τσίρκο. Τι κοιτάτε, ρε;», λέει ο Χρήστος. «Να τους γράψεις ότι μπορεί και σ' αυτούς να συμβεί», λέει ο Μάριος.
«Δεν θέλω να πω τίποτα σε κανέναν, θέλω μόνο λίγο νερό, μπορείς να μου φέρεις;» λέει η Ιζαμπέλα.

Της κρίσης τα απόνερα

Αστετοι, Αθήνα
ΦΩΤ.: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ
Ευτυχώς, δεν είναι μόνον αυτές οι ματιές. Είναι και οι πολίτες που προσφέρονται να βοηθήσουν, που φέρνουν κουβέρτες και ζεστά τσάγια, που ρωτούν τους εργαζομένους του μετρό αν χρειάζονται ένα χέρι βοήθειας.
Και κάπως έτσι ο Τάκης λέει: «Να γράψετε, ρε παιδιά, αν είναι να βοηθήσει κάπως αυτό, να σας μιλήσουμε».
Ο καθένας τους -όπως και οι χιλιάδες άλλοι στους δρόμους της μητρόπολης- είναι μια ιστορία που μιλάει άλλοτε για την ανεργία κι άλλοτε για την ακραία φτώχεια, άλλοτε για την εξάρτηση κι άλλοτε για το ψυχικό νόσημα.
Ολες αυτές οι ιστορίες μαζί συνθέτουν το φαινόμενο της αστεγίας. Και η Αθήνα -αντιμέτωπη πια για τα καλά με το φαινόμενο μετά από επτά χρόνια λιτότητας- απειλείται από έναν χιονιά αγριότερο από την «Αριάδνη»: να παγώσει εντός της, να συμφιλιωθεί με την αστεγία και να συνηθίσει.