Άστεγος.gr... Άνεργος.... Ανασφάλιστος.... Στηρίζουμε τους συμπολίτες μας που βρέθηκαν από την μια μέρα στην άλλη χωρίς στέγη... χωρίς εργασία..... χωρίς ιατροφαρμακευτική ασφάλεια με τις σοσια-ληστρικές και τελευταία συριζέικες πολιτικές συνεπικουρούμενες από έναν άκρατο νεοφιλελευθερισμό.... Φωτογραφία: Herni Cartier Bresson

.......................* κιτρινισμένες λιθογραφίες * για τον Άνθρωπο και τις αξίες που χάνονται στην εποχή μας...
..."Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει νά 'χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ' τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη... Νίκος Μπελογιάννης

****


“Ηomo hominis lupus” - o άνθρωπος λύκος για τον συνάνθρωπό του

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Αν δείτε κάποιον άστεγο στον δρόμο καλέστε το 1960 (Κέντρο Στέγασης Αστέγων)

Όσοι μένετε ή κυκλοφορείτε στην Αθήνα και δείτε κάποιον άστεγο στον δρόμο καλέστε το 1960 (Κέντρο Στέγασης Αστέγων).
 Θα σας ζητηθούν πληροφορίες για το που ακριβώς βρίσκονται. Θα πάνε να τους βρουν για να τους δώσουν ένα δωματιάκι στις αίθουσες που προσφέρει ο Δήμος Αθηναίων. 
Θα προσφερθεί και φαγητό. Αν αρνηθούν οι ίδιοι να μετακινηθούν θα τους προσφερθούν κουβέρτες και άλλα είδη πρώτης ανάγκης.

   ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΝΤΙΓΡΑΨΤΕ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ!   


Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

Στην εντατική άστεγος με εγκαύματα



astegos
Με εγκαύματα σε όλο το σώμα του μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς» ένας άστεγος αλλοδαπός, ύστερα από φωτιά που εκδηλώθηκε στο κατάλυμα του, που βρισκόταν κάτω από τη γέφυρα που συνδέει την Καλλιθέα με το Κουκάκι.
Δίπλα στο κατάλυμα βρέθηκε μια λάμπα με φωτιστικό πετρέλαιο και μπορεί αυτή να είναι η αιτία της πυρκαγιάς.
Οι αστυνομικοί της Ασφάλειας εξετάζουν αν πρόκειται για ατύχημα ή για εγκληματική ενέργεια.

______________________
http://ysterografa.gr/greece/

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Άστεγοι: Οι αόρατοι άνθρωποι της Αθήνας

Κάτι πρέπει να γίνει για αυτούς. 
Αλλά ποιος θα το κάνει; 


Πριν μέρες είδα σε μια τηλεοπτική εκπομπή έναν από τους άστεγους της Αθήνας. Μένει στο αυτοκίνητο του από την ημέρα που του έκαναν έξωση. Στο πίσω κάθισμα είναι οι γονείς του. Και αυτοί δεν έχουν που να πάνε. Στην αρχή όταν τον είδα σκέφτηκα: «Και έπρεπε να βγει στην Τατιάνα»; Μετά το βούλωσα. Αν δεν έχεις περάσει κάτι αντίστοιχο δεν πρέπει να εκ φέρεις γνώμη ούτε καν μέσα σου. Το τελευταίο σκαλί μπορεί να σε οδηγήσει στην τηλεόραση. Ψάχνει δουλειά από τις μικρές αγγελίες, ξυρίζεται στο καθρεφτάκι του αυτοκινήτου, βρίσκει φαγητό από τα εστιατόρια που τους περισσεύουν. Αυτό όμως που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση, ήταν όταν είπε ότι ο χώρος που τους φιλοξενούσε για ένα μικρό χρονικό διάστημα μετά την έξωση, τους είπε ότι θα επιστρέψουν όταν αρχίσουν τα πολλά κρύα.
 Απέναντι από την πλατεία Κουμουνδούρου στο παλιό κτίριο του ΙΚΑ κάθε πρωί βλέπω πέντε-έξι άστεγους να έχουν στρώσει κουβέρτες κάτω από το γκράφιτι του Bleeps «Και η υγεία καπούτ». Όχι μόνο η υγεία και το κράτος πρόνοιας καπούτ και όλα καπουτ. Στα στενά του Μεταξουργείου πάλι εμφανίζονται στα γνωστά σημεία άστεγοι. 
Μπορεί να μην υπάρχει κανένας στην πλατεία Συντάγματος όπως πέρσι τέτοιο καιρό που τους έβλεπες απέναντι από το Public, αλλά υπάρχουν κάποιοι πάνω στην Πανεπιστημίου. Στα σκουπίδια ο κόσμος συνεχίζει να ψάχνει.
 Τα γράφω αυτά με ένα ύφος παραληρηματικό. Προσπαθώ να πω ότι οι άνθρωποι αυτοί μέσα στην χρονιά ήταν οι αόρατοι άνθρωποι. Το ενδιαφέρον μας επικεντρώθηκε στους μετανάστες και στα χτυπήματα των χρυσαυγιτών. Υπάρχουν όμως και αυτοί. Διαβάζω κάθε φορά όλα αυτά τα μεγαλόπνοα σχέδια για την Αθήνα. Θα πεζοδρομηθεί το ένα, θα αναπαλαιωθεί το άλλο, το γραφείο τάδε έχει αυτή την πρόταση, το δείνα έχει την άλλη. Δεν φτάνει που δεν γίνεται τίποτα και όλα μπλοκάρουν μια πρόταση για αυτούς τους ανθρώπους και για χώρους που θα μπορούσαν να τους φιλοξενήσουν δεν έχει ακουστεί.

 Είναι τόσο δύσκολο να παρέχει ο δήμος ένα χώρο για να μείνουν αυτοί οι άνθρωποι; 

Βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους κάθε πρωί πάνω στην Πειραιώς επί ένα μήνα και αναρωτιέσαι: Δεν ενδιαφέρεται κανένας από αυτό το ρημάδι το κράτος; Το μόνο που ξέρουν είναι να κάνουν βόλτες γύρω από την Ομόνοια ή μέσα από τα τζιπ τηλεοπτικών σταθμών στο Σταθμό Λαρίσης. «Ω! πόσο έχει αλλάξει η κατάσταση από τότε που έχουν αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας». «Ω! καταφέραμε και μαζέψαμε τους μετανάστες και τώρα είναι όλα ωραία και καλά». «Ω! ξεβρόμισε ο τόπος». 
Και τώρα κάνε ένα κοντινό στα δακρυσμένα από την συγκίνηση μάτια μου. Εντάξει. Όλα χάλια στις ζωές όλων μας. Όμως χειρότερα από όλους αυτοί που δεν έχουν ένα κεραμιδί πάνω από κεφάλι τους, ένα μπάνιο να κάνουν, ένα πιάτο φαΐ να φάνε και ένα κρεβάτι να κοιμηθούν. Κάτι πρέπει να κάνουν για αυτούς και γρήγορα. Όμως ποιοι θα το κάνουν;

Πηγή: www.lifo.gr

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΕ ΑΣΤΕΓΟΥΣ - καλέστε το 1960 (Κέντρο Στέγασης Αστέγων)


Όσοι μένετε ή κυκλοφορήσετε στην Αθήνα και δείτε κάποιον άστεγο στον δρόμο, καλέστε το 1960 (Κέντρο Στέγασης Αστέγων) . 
Θα σας ζητηθούν πληροφορίες για το που ακριβώς βρίσκονται. Θα πάνε να τους βρουν, για να τους δώσουν ένα δωματιάκι στις αίθουσες που προσφέρει ο Δήμος Αθηναίων. Θα προσφερθεί και φαγητό.
Αν αρνηθούν οι ίδιοι να μετακινηθούν, θα τους προσφερθούν κουβέρτες και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. 


ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΝΤΙΓΡΑΨΤΕ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ!

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Τα νοικοκυριά στους υπονόμους τους Λας Βέγκας


Το αμερικάνικο όνειρο πήγε...  
στους υπονόμους...
και έχουμε σήμερα την πλήρη εξαθλίωση των ανθρώπων 
από το αδηφάγο σύστημα του καπιταλισμού και της μιζέριας...
και λέμε μήπως πρέπει να το περιμένουμε να μας έρθει και εδώ...
αν ήδη δεν είναι εδώ..... ζήτω ο νεοφιλελευθερισμός 

Ο Steven Dommermuth μετακόμισε στα τούνελ όταν έχασε τη δουλειά του ως ρεσεψιονιστ λόγω εθισμού στην ηρωίνη. «Χρησιμοποιούμε τη φαντασία μας και ο,τι βρούμε πεταμένο εδώ κι εκεί. Τα σκουπίδια του ενός είναι το χρυσάφι του άλλου.»


http-inlinethumb42.webshots.com-45673-2993374870105101600S600x600Q85
Στα δαιδαλώδη  δίκτυα αποχέτευσης των όμβριων υδάτων, δηλαδή στους υπονόμους,  κάτω από τους δρόμους του Λας Βέγκας,  εκατοντάδες άστεγοι  έχουν “στήσει”  το νοικοκυριό τους, στο σκοτάδι, στα βρωμόνερα και με το φόβο επίθεσης από δηλητηριώδεις αράχνες. Στις φωτογραφίες που ακολουθούν, προκαλεί ρίγος η προσπάθεια  που φαίνεται ότι έχουν δείξει, προσπαθώντας να φτιάξουν κάτι που να θυμίζει αληθινό “σπιτικό”, μαζεύοντας  αντικείμενα που βρίσκουν πεταμένα στους δρόμους. Φωτογραφίες: Austin Hargrave

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

ΟΙ ΑΣΤΕΓΟΙ ΕΦΤΙΑΞΑΝ ΟΥΖΕΡΙ ΚΑΙ ΣΕΡΒΙΡΟΥΝ... ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ



Μπορεί να είναι άστεγοι, αλλά η αξιοπρέπεια, η δύναμη και η αισιοδοξία που διαθέτουν δεν τους λύγισε και πήραν μια γενναία απόφαση. Να δημιουργήσουν το δικό τους καφέ-ουζερί και να αποδείξουν σε όλους ότι ο άνθρωπος όσο αναπνέει είναι ικανός για όλα! Οι «άνθρωποι-σκιές της πόλης» αφαιρούν το πέπλο της δυστυχίας και της θλίψης και αναλαμβάνουν δημιουργικές πρωτοβουλίες, σε πείσμα των εξαιρετικά αντίξοων προσωπικών και γενικών συνθηκών.

Δίπλα στις γραμμές του τρένου στον Κεραμεικό, στο Κέντρο Ημέρας Αστέγων της ΜΚΟ «Κλίμακα», κάθε Σαββατόβραδο, ο χώρος μεταμορφώνεται σε χώρο διασκέδασης και κοινωνικοποίησης. Οι άστεγοι «βάζουν» τα ποτά, τους μεζέδες, τη μουσική και την παρέα και το μόνο που ζητούν από τους πελάτες είναι να φέρουν από το σπίτι την καλή τους διάθεση. Οσο για τις τιμές... Ο,τι έχει ευχαρίστηση ο κάθε πελάτης και ό,τι του επιτρέπει η τσέπη του. Τα χρήματα πηγαίνουν απευθείας στους αστέγους, χωρίς την παραμικρή συμμετοχή της οργάνωσης.

Η ιδέα
Στο εναλλακτικό τους στέκι, ο ανθρώπινος ψυχισμός διαστέλλεται. Διασταυρώνονται πιρούνια, βλέμματα, γέλια και σκέψεις. «Ο καθένας ρίχνει ό,τι θέλει στον κουμπαρά μας», εξηγεί στο «Εθνος της Κυριακής» η Αντα Αλαμάνου, υπεύθυνη επικοινωνίας της ΜΚΟ «Κλίμακα». «Το καφέ - ουζερί των αστέγων δεν είναι εμπορική επιχείρηση ούτε φιλανθρωπική δράση. Την ιδέα για τη δημιουργία του είχαν κάποιοι από τους αστέγους που περνούν καθημερινά από το Κέντρο Στήριξης, στην οδό Κωνσταντινουπόλεως 30.Είναι μια πρωτοβουλία ανθρώπων που έμειναν άστεγοι τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης. Ανάμεσά τους υπάρχουν άτομα με υψηλή μόρφωση, που έχουν εργαστεί για πολλά χρόνια και νιώθουν την ανάγκη να επικοινωνήσουν με άλλους ανθρώπους και να επανενταχθούν στην κοινωνία μας».
Οι άστεγοι είναι σαν κι εμάς. Ανθρωποι της διπλανής πόρτας, λειτουργικοί, με ικανότητες, επιθυμίες και όνειρα. Είναι μέλη της κοινωνίας και στόχος αυτής της προσπάθειας αλλά να πάνε ένα σκαλί πιο πάνω... Και τα καταφέρνουν περίφημα! Η συζήτηση μαζί τους είναι κάτι περισσότερο από ενδιαφέρουσα. Οταν αρχίζουν να αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες, για το πώς άλλαξε η ζωή τους από τη μία μέρα στην άλλη και βρέθηκαν να κοιμούνται στα πεζοδρόμια της πόλης, συνειδητοποιείς ότι τα βιώματά τους αγγίζουν κι εσένα. Είναι εκείνη η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι οι άνθρωποι θεωρούν πολύ σημαντικά τα προβλήματά τους όταν δεν έχουν άλλα σοβαρότερα να αντιμετωπίσουν. Είναι όμως και η αισιοδοξία ότι από τα συντρίμμια κάτι ελπιδοφόρο και δημιουργικό μπορεί να υπάρξει. «Οπως αυτό εδώ το καφενείο», αναφέρει ο Λέων, ο οποίος για 45 μέρες και ισάριθμες νύχτες περιπλανήθηκε στους δρόμους και τις πλατείες της Αθήνας.
Ο Λέων βρέθηκε στον δρόμο έναν χρόνο πριν βγει στη σύνταξη. Εμενε σε ένα δυάρι, έχει έναν γιο και δούλευε ως αγιογράφος, διατηρώντας το δικό του εργαστήριο. Η δουλειά του πήγαινε μια χαρά, είχε παραγγελίες και αρκετά ένσημα για να βγει στη σύνταξη. Αλλά τα τελευταία δύο χρόνια όλα ανατράπηκαν. Ο 64χρονος αγιογράφος που είναι η «ψυχή» της όλης προσπάθειας θυμάται και μοιράζεται μαζί μας τις εμπειρίες της δικής του... περιπλάνησης. «Ξαφνικά βρέθηκα στον δρόμο. Ενα απόγευμα, πήρα δύο τρία πράγματα σε μία νάιλον σακούλα και βγήκα έξω. Ηταν ένα σοκ, αλλά δεν φοβήθηκα και δεν πανικοβλήθηκα.
Την πρώτη νύχτα την πέρασα σε ένα παγκάκι στο Πεδίον του Αρεως και την επόμενη μέρα προσπάθησα να οργανωθώ, έτσι ώστε να βρω στέγη. Τα τελευταία δύο χρόνια έπεσε η δουλειά και τα χρήματά μου έφταναν ίσα ίσα για να τρώω. Δεν μπορούσα να πληρώσω τα νοίκια. Η ''Κλίμακα'' με βοήθησε να ορθοποδήσω. Ωστόσο, είμαι ένας ευτυχισμένος άστεγος! Και το που έμεινα άστεγος είναι μία εμπειρία. Σε λίγο καιρό θα ετοιμάσω τα χαρτιά μου για τη σύνταξη».Η χορεύτρια
Τον ρωτάμε αν υπάρχει κάποιο ευχάριστο περιστατικό που μπορεί να μας διηγηθεί... «Βέβαια!», απαντάει χαμογελώντας. «Όπως κοιμόμουν ένα βράδυ στο παγκάκι, αισθάνομαι κάποια στιγμή ένα χέρι να με σπρώχνει και να μου λέει ''κύριε κύριε'' και ξυπνάω απότομα και βλέπω μια ξανθιά πανέμορφη γυναίκα. ''Σε βλέπω εδώ τόσες μέρες και θέλω να σε βοηθήσω''. Μου δίνει 20 ευρώ και φεύγοντας μου φωνάζει, ''είμαι η Νίκη από τη Ρωσία''. Ήταν, μάλλον, χορεύτρια από κάποιο κλαμπ της περιοχής. Υπάρχει μεγάλη αλληλεγγύη από τον κόσμο.
Γι' αυτό θεωρώ σημαντικό αυτό που γίνεται στο καφενείο-ουζερί μας. Ηρθε για να γεμίσει κάποια από τα κενά επικοινωνίας που αισθανόμαστε ότι υπάρχουν και κυρίως για ν' αποδείξουμε ότι δεν διαφέρουμε σε τίποτα από τους συμπολίτες μας.
Θέλουμε με τους ανθρώπους που θα έρθουν να κοιταχτούμε στα μάτια, να ''συναντήσουμε'' τα όνειρά μας, να αλλάξουμε κάποιες κουβέντες μεταξύ μας και να γνωριστούμε καλύτερα». Παντού και πάντα προέχει η αλληλεγγύη και η συμπόνια για τον άνθρωπο. Το καφενείο κάνει την αρχή και δείχνει τον δρόμο...».
Μαρίνα Ζιώζιου
Φωτογραφίες: Κώστας Πολύβιος
ΕΘΝΟΣ
ΠΡΕΖΑ TV


Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Αυτοκτονίες και ΜΜΕ


Της Εύας Στάμουautoktoniampalkoni

Το τελευταίο διάστημα φαίνεται ότι μία ανεξέλεγκτη επιδημία οδηγεί στις αυτοκτονίες συμπολιτών μας. Αν πιστέψουμε τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ για αυτό το αποτρόπαιο φαινόμενο, η εξήγηση είναι πασιφανής: όλοι οι αυτόχειρες βάζουν τέλος στη ζωή τους εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Ποιος όμως είναι ο ρόλος των ΜΜΕ για την διάδοση, όχι μόνο της είδησης, αλλά και του φαινομένου το οποίο καθημερινά πλέον αντικρίζουμε; 
Από έρευνες που γίνονται εδώ και τρεις περίπου δεκαετίες για την λειτουργία των ευρωπαϊκών ΜΜΕ, έχει σημειωθεί ότι η αναφορά αυτοκτονιών από τις εφημερίδες, την τηλεόραση, ακόμα και τις κινηματογραφικές ταινίες, οδηγεί το αμέσως επόμενο διάστημα σε αυτοκτονίες που τελούνται με τον ίδιο τρόπο, λες και πρόκειται για ίωση που μεταδίδεται από τον έναν στον άλλο.
Οι ερευνητές καταλήγουν ότι η τακτή αναφορά αυτοκτονιών στα ΜΜΕ και η “επιδημία αυτοκτονιών” συνδέονται άμεσα. Ο τύπος τείνει είτε να ηρωοποιεί τον αυτόχειρα, αποδίδοντας στα κίνητρά του δραματικά και ρομαντικά στοιχεία που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν, είτε να μειώνει την σημασία της πράξης της αυτοχειρίας βγάζοντας ένα απλουστευτικό συμπέρασμα που χωράει σε έναν εντυπωσιακό τίτλο.
Οι ειδικοί της ψυχικής υγείας γνωρίζουν τους κινδύνους που ελλοχεύουν σε τέτοιου είδους επιπόλαιες αναφορές και -στις μάλλον σπάνιες φορές που καλούνται να σχολιάσουν τα γεγονότα- φροντίζουν να μιλούν στα ΜΜΕ για ανάλογα περιστατικά με τρόπο που αφενός δεν προσβάλει τον αυτόχειρα και την οικογένειά του, αφετέρου δεν ηρωοποιεί την πράξη ώστε να αποφευχθούν τα λάθος μηνύματα προς ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που δεν μεσολαβεί ειδικός της ψυχικής υγείας και ο τρόπος που παρουσιάζεται στο κοινό η πράξη της αυτοχειρίας εξαρτάται αποκλειστικά από τις αναφορές του αστυνομικού δελτίου και την ευαισθησία, τις γνώσεις, ή τις σκοπιμότητες των δημοσιογράφων που αναλαμβάνουν να καλύψουν το γεγονός;
Το 1978 εμφανίστηκε στη Βιέννη μία “επιδημία” αυτοκτονιών, από ανθρώπους που έδιναν τέλος στη ζωή τους πέφτοντας στις ράγες του τρένου. Επί αρκετά χρόνια οι εφημερίδες της χώρας πρόβαλλαν το θέμα παρουσιάζοντας εντυπωσιακά πρωτοσέλιδα, λεπτομέρειες για τις ιδιαίτερες περιστάσεις της κάθε αυτοκτονίας και φωτογραφικό υλικό. Ο αριθμός των πολιτών που επέλεγαν να αυτοκτονήσουν με αυτόν τον τρόπο αυξανόταν διαρκώς μέχρι που, το 1987, η κυβέρνηση απαγόρευσε την αναφορά στη μέθοδο με την οποία κάποιος είχε θέσει τέλος στη ζωή του και την δημοσίευση λεπτομερειών για το συμβάν. Οι αυτοκτονίες με την συγκεκριμένη μέθοδο μειώθηκαν κατά 80% μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, απλά και μόνο επειδή τέθηκαν κάποιες αρχές με βάση τις οποίες τα ΜΜΕ οφείλουν να χειρίζονται τέτοιου είδους περιστατικά.
Τι συμβαίνει όμως στη χώρα μας το 2012; Αποφεύγουν τα ΜΜΕ τίτλους, εικόνες και συναισθηματική γλώσσα που ωραιοποιεί την πράξη της αυτοκτονίας; Η κάλυψη του τύπου θα έπρεπε να εστιάζει στις επιπτώσεις της πράξης στην οικογένεια και στο στενό περιβάλλον του αυτόχειρα. Αντί γι αυτό, με την προσπάθεια που γίνεται από μερίδα του τύπου ν’ αποδοθούν στην πράξη μόνο πολιτικά χαρακτηριστικά που εξυπηρετούν συγκεκριμένες απόψεις, η αυτοχειρία ηρωοποιείται.
Πιστεύω ότι η αναφορά στη μέθοδο αυτοκτονίας θα πρέπει να αποφεύγεται, ώστε να μην ωθούνται στη μίμησή της άνθρωποι που βρίσκονται σε άσχημη ψυχική κατάσταση. Έμφαση θα πρέπει να δίνεται στη βοήθεια και στις συμβουλές που οφείλει να παρέχει η πολιτεία τόσο στους συγγενείς του αυτόχειρά όσο και σε οποιονδήποτε θεατή η αναγνώστη νιώθει ότι το έχει ανάγκη, μέσω για παράδειγμα μιας γραμμής τηλεφώνου που θα αναπαράγεται από την τηλεόραση και τις εφημερίδες.
Θεωρώ επίσης ότι είναι σημαντικό να μην απλοποιείται το γεγονός της αυτοκτονίας με το να επιλέγεται μία μόνο εξήγηση, π.χ. είχε χρέη, βίωνε ερωτική απογοήτευση, ήταν άνεργος, που σκιάζει και υποτιμά την περιπλοκότητα του θέματος. Οι λόγοι που οδηγούν κάποιον στην αυτοκτονία σπάνια είναι τόσο ευκρινείς και μονοδιάστατοι.
Το κυριότερο όμως είναι τα ελληνικά ΜΜΕ ν’ αρχίσουν επιτέλους να συνδέουν την αυτοχειρία με την ψυχική ασθένεια, έτσι ώστε οι πολίτες να συνειδητοποιήσουν που μπορεί να καταλήξει ένα ψυχικό νόσημα που ποτέ δεν έχει διαγνωστεί και αντιμετωπιστεί με την απαραίτητη φαρμακολογία και την κατάλληλη ψυχοθεραπευτική μέθοδο. Μόνο αυτή η συνειδητοποίηση θα άρει σταδιακά το στίγμα της ψυχικής ασθένειας και θα σπρώξει τους πολίτες που το έχουν ανάγκη να αναζητήσουν την αρωγή των ειδικών.
Χωρίς αμφιβολία η πίεση της ανεργίας και της οικονομικής ανέχειας, όπως και το αίσθημα της αδικίας μπορεί να οδηγήσουν κάποιον σε δεινή ψυχική κατάσταση. Είναι όμως αυτονόητο ότι θα τον οδηγήσουν στην αυτοκτονία; Καθόλου. Αν ήταν αυτονόητο, οι άνθρωποι που χρόνια αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, οι άστεγοι που τρέφονται στα συσσίτια, ή όσοι πάσχουν από χρόνιες ασθένειες θα είχαν όλοι αυτομάτως επιλέξει τη “λύση” της αυτοκτονίας.
Ας σταματήσουν λοιπόν τα ΜΜΕ να παρουσιάζουν την αυτοκτονία σαν το επόμενο βήμα στην αγανάκτηση των πολιτών για τα όσα συμβαίνουν στη χώρα, σαν το φυσικό και αναπόφευκτο αποτέλεσμα της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής κρίσης που όλοι βιώνουμε. Το αυτονόητο βήμα όταν βιώνουμε καταστάσεις οικονομικής αστάθειας και έντονης κοινωνικής αδικίας είναι ο αγώνας σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο και όχι η αυτοχειρία.
Με το να καταδεικνύουμε ως υπεύθυνο για την επιδημία αυτοκτονιών στη χώρα μας οποιονδήποτε και οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτό που πραγματικά φταίει, την έλλειψη δηλαδή παιδείας και την στιγματοποίηση της ψυχικής νόσου, η μίμηση αυτοκτονιών φοβάμαι ότι θα συνεχιστεί. Ας στρέψουμε επιτέλους ως κοινωνία την προσοχή μας στο γεγονός ότι όταν οι άνθρωποι που πάσχουν από κάποιο ψυχικό νόσημα δεν αναζητούν τη βοήθεια των ειδικών την κατάλληλη στιγμή, το ψυχικό νόσημα μπορεί να σκοτώσει.

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Eικόνα της Αθήνας μέσα από ασπρόμαυρες φωτογραφίες μεταδίδει το Foreign Policy


NEA * ΦΩΤΟ-ΡΕΠΟΡΤΑΖ * ΕΙΔΗΣΕΙΣ * ΓΕΓΟΝΟΤΑ * NEA * ΦΩΤΟ-ΡΕΠΟΡΤΑΖ * ΕΙΔΗΣΕΙΣ * ΓΕΓΟΝΟΤΑ *

Οι Άθλιοι των Αθηνών.Εικόνες μιας πόλης σε παρακμή από το Foreign Policy



Μια δραματική εικόνα της Αθήνας μέσα από ασπρόμαυρες φωτογραφίες μεταδίδει το Foreign Policy.Οι φωτογραφίες είναι του Τίμοθυ Φάντεκ και συνοδεύονται από ένα μικρό κείμενο στο οποίο αναφέρεται ότι το 30% των καταστημάτων της πρωτεύουσας έχουν κλείσει και τα λουκέτα εξαπλώνονται σαν “μεταδοτική ασθένεια”.
Οι εικόνες που έχει επιλέξει να δημοσιεύσει δείχνουν την τραγική εικόνα μιας πόλης σε παρακμή ,μιας χώρας σε ύφεση.
Οι φωτογραφίες έχουν τραβηχτεί από τις 22 έως τις 29 Μαΐου 2012. 












Σάββατο 12 Μαΐου 2012

ΣΥΡΙΖΑ: Διαστρέβλωση και των δηλώσεων Μ. Γλέζου για τον εσωτερικό δανεισμό


Πολιτικά νέα - ειδήσεις

Διαστρέβλωση των δηλώσεων Μ. Γλέζου για τον εσωτερικό δανεισμό, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ
«Προκαλεί εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο επιχειρείται να ερμηνευθούν οι ενδεικτικές προτάσεις του Μ. Γλέζου για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας», τονίζει σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας λόγο για εντελώς στρεβλό και ανακριβή τρόπο παρουσίασής τους.
Όπως σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, «βασική λογική στις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναδιανομή του πλούτου, δηλαδή το ακριβώς αντίθετο από αυτό το οποίο εφαρμόζονταν διαχρονικά από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού. Συγκεκριμένα η πρόταση του Μ. Γλέζου για έναν εσωτερικό δανεισμό για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, υποχρεωτική για τα υψηλά εισοδήματα και προαιρετική για τους οικονομικά αδύνατους, αποτελεί ένα μόνο μέτρο, σε αντικατάσταση το χαρατσιών και των άλλων δυσβάστακτων αντικοινωνικών μέτρων, ενταγμένο σε μια δέσμη μέτρων κοινωνικής προστασίας και ανάπτυξης.
Δεν μας προκαλεί εντύπωση τα όσα με εντελώς στρεβλό και ανακριβή τρόπο χρεώνονται στο Μ. Γλέζο. Αποτελούν μέρος μιας γενικότερης προσπάθειας διαστρέβλωσης των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ που ζούμε όλο το τελευταίο διάστημα, αποκαλύπτουν δε τον τρόμο των δυνάμεων του μνημονίου μπροστά στην διαρκή συρρίκνωση τους».

________________________________

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Η CATASTROIKA αναζητά τις συνέπειες από την ολοκληρωτική εκποίηση μιας χώρας



Παρακολουθήστε το ντοκιμαντέρ KATASTROIKA

και δια δώστε το να το δουν όσον το δυνατόν περισσότεροι 

Οι δημιουργοί του Debtocracy, του ντοκιμαντέρ που είδαν τουλάχιστον δύο εκ. άνθρωποι, επιστρέφουν με μια νέα παραγωγή.

Η CATASTROIKA αναζητά τις συνέπειες από την ολοκληρωτική εκποίηση μιας χώρας. Εξετάζοντας παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης στις πιο αναπτυγμένες χώρες της Δύσης προσπαθεί να προβλέψει τι θα συμβεί αν το ίδιο μοντέλο εφαρμοστεί σε μία χώρα υπό καθεστώς επιτήρησης. 



*από το: http://www.leonidion.gr/