Άστεγος.gr... Άνεργος.... Ανασφάλιστος.... Στηρίζουμε τους συμπολίτες μας που βρέθηκαν από την μια μέρα στην άλλη χωρίς στέγη... χωρίς εργασία..... χωρίς ιατροφαρμακευτική ασφάλεια με τις σοσια-ληστρικές και τελευταία συριζέικες πολιτικές συνεπικουρούμενες από έναν άκρατο νεοφιλελευθερισμό.... Φωτογραφία: Herni Cartier Bresson

.......................* κιτρινισμένες λιθογραφίες * για τον Άνθρωπο και τις αξίες που χάνονται στην εποχή μας...
..."Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει νά 'χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ' τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη... Νίκος Μπελογιάννης

****


“Ηomo hominis lupus” - o άνθρωπος λύκος για τον συνάνθρωπό του

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

To τραπέζι σε άστεγους και αναξιοπαθούντες θα κάνει ο Δήμος Αθηναίων τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά

Το Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του δήμου Αθηναίων θα δώσει το καθιερωμένο εορταστικό τραπέζι ανήμερα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.
Σύμφωνα με τον δήμο Αθηναίων, τα γεύματα θα δοθούν στις εγκαταστάσεις του Κλειστού Γυμναστηρίου Ρουφ (Πειραιώς και Εχελιδών 69) στη 1 μετά το μεσημέρι στις 25 Δεκεμβρίου και την ίδια ώρα την 1η Ιανουαρίου.
Όπως κάθε χρόνο, με εορταστικό μενού και τα συνήθη παραδοσιακά εδέσματα, εκατοντάδες
άτομα που βρίσκονται σε κατάσταση ανάγκης θα γιορτάσουν, στέλνοντας μηνύματα ελπίδας και αισιοδοξίας για τη γέννηση του Θεανθρώπου και τηνέα χρονιά.
Όπως αναφέρεται από τον δήμο, το Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης και αυτές τις ημέρες βρίσκεται κοντά σε όσους δοκιμάζονται, στέλνοντας το μήνυμα ότι η Αθήνα, ο δήμος και οι κάτοικοί της διατηρούν με αίσθημα αλληλεγγύης τον ανθρώπινο χαρακτήρα και τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά της ελληνικής πρωτεύουσας.


Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Σε λειτουργία το υπνωτήριο αστέγων στη Θεσσαλονίκη

Θεσσαλονίκη:

Με τη φιλοξενία 37 ανδρών και τεσσάρων γυναικών, ξεκίνησε τη λειτουργία του το Υπνωτήριο Αστέγων Θεσσαλονίκης από τη Δευτέρα.
Αίθουσα του υπνωτηρίου Αστέγων Θεσσαλονίκης
Αίθουσα του υπνωτηρίου Αστέγων Θεσσαλονίκης
Αφού ξεπεράστηκαν και τα τελευταία τεχνικά προβλήματα ηλεκτροδότησης, το υπνωτήριο είναι έτοιμο να υποδεχτεί όποιον το έχει ανάγκη.
Η δημιουργία του υπνωτηρίου αστέγων κατέστη δυνατή με την πολύτιμη συνδρομή της «Φιλοπτώχου Αδελφότητος Ανδρών Θεσσαλονίκης» η οποία παραχώρησε για μία δεκαετία στο Δήμο Θεσσαλονίκης μέρος του πρώτου ορόφου κτιρίου ιδιοκτησίας της, ενώ όλες οι δαπάνες διαμόρφωσης και εξοπλισμού εξασφαλίστηκαν με δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.
Το υπνωτήριο βρίσκεται επί της οδού Ανδρέου Γεωργίου 13, λειτουργεί καθημερινά, από 19:00 μέχρι 08:00 και παρέχεται δυνατότητα φιλοξενίας σε 74 άτομα 
(Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 2310 526150)

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

H ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΝΟΣ ΡΑΚΟΣΥΛΛΕΚΤΗ

Ο ΘΟΔΟΣΗΣ..Ως παιδιά όλοι τον φοβόμασταν!! 
Γιατί όμως;;; Είχε τόσο γλυκιά φυσιογνωμία.. καθαρή ευγενική ψυχή.. Και πάνω απ' όλα αξιοπρέπεια.....!!!!! Όταν τον πλησιάσαμε και τον κοιτάξαμε μέσα στα μάτια..ο φόβος εξαφανίστηκε...είδαμε το μεγαλείο της ψυχής του....!!


H ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΝΟΣ ΡΑΚΟΣΥΛΛΕΚΤΗ 

Στεκόταν απόμερα Με την εγκαρδιότητα στη μασχάλη Η άπνοια δρασκέλιζε τα σωθικά του Και ο ελεήμων καιρός του παρείχε Την περιφρόνηση για τα άγια συσσίτια των Κυριακών Με τις μαύρες σακούλες των σκουπιδιών. Η παγερή κατάνυξη μιας ολονύχτιας μελαγχολίας Του φτέρωνε την αξιοπρέπεια Κουρελή τον αφήσαμε σε ακτήμονα νάρκη Και τον κούρεψαν άπονα του καιρού οι προδότες. Μέσα σε όλους, ήταν ο μόνος που έδινε τόσo μεγάλη αξία στα σκουπίδια. Με τα κουρέλια του φτερούγιζε στον άνεμο Με το σκήπτρο του καταδίωκε τη συνήθεια Μοναχός, πυροβολούσε τα λάθη μας. Οι καρότσες των φορτηγών και ο ουρανός έγιναν το κατάλυμα του 
Αμέσως τον συντρόφεψε και η βροχή. Τυχερή εκείνη η νύχτα Πάνω στο χιόνι αποτύπωσε την σκιά του. Μουδιασμένα τα άλογα προσεύχονταν στην άσφαλτο Το ρολόι της μητρόπολης ήταν η υπενθύμιση Ο ρακοσυλλέκτης σκούπιζε τη σκόνη στο δωμάτιο της μέρας. Με ρώτησε την ηλικία του Κι άρχισα να αναρωτιέμαι για το χρόνο. Κάθε βράδυ η συμπόνια των ανθρώπων Κατέβαινε στα πεζοδρόμια Και οι ευχές του ανέβαιναν στον ουρανό. Για μια στιγμή αρπάχτηκα από τα μάτια του Τέτοιο δέος ελευθερίας; 
Τα παιδιά τον φοβόντουσαν Μόνο αυτά ένοιωθαν την απειλή του Δασκάλου Άκουγε το όνομά του Έτσι έκανε το χρέος του. καμικάζι του σήμερα στις παλάμες του χρόνου 
Γεράσιμος Βάκρος, 
«Το λειψό φεγγάρι»,
 εκδ. Οδός Πανός, 2008